Böjningsformer av verbet 'att ha ett öga'
nutid
dåtid
subjunktiv
jussiv
jag
'a3aaru
أَعَارُ
jag - nutid
3irtu
عِرتُ
jag - dåtid
'a3ara
أَعَرَ
jag - subjunktiv
'a3ar
أَعَر
jag - jussiv
du (m)
ta3aaru
تَعَارُ
du (m) - nutid
3irta
عِرتَ
du (m) - dåtid
ta3ara
تَعَرَ
du (m) - subjunktiv
ta3ar
تَعَر
du (m) - jussiv
du (f)
ta3aariina
تَعَارِينَ
du (f) - nutid
3irti
عِرتِ
du (f) - dåtid
ta3aarii
تَعَارِي
du (f) - subjunktiv
ta3aarii
تَعَارِي
du (f) - jussiv
han
ya3aaru
يَعَارُ
han - nutid
3aara
عَارَ
han - dåtid
ya3ara
يَعَرَ
han - subjunktiv
ya3ar
يَعَر
han - jussiv
hon
ta3aaru
تَعَارُ
hon - nutid
3aarat
عَارَت
hon - dåtid
ta3ara
تَعَرَ
hon - subjunktiv
ta3ar
تَعَر
hon - jussiv
vi
na3aaru
نَعَارُ
vi - nutid
3irnaa
عِرنَا
vi - dåtid
na3ara
نَعَرَ
vi - subjunktiv
na3ar
نَعَر
vi - jussiv
ni (m)
ta3aaruuna
تَعَارُونَ
ni (m) - nutid
3irtum
عِرتُم
ni (m) - dåtid
ta3aaruu
تَعَارُوا
ni (m) - subjunktiv
ta3aaruu
تَعَارُوا
ni (m) - jussiv
ni (f)
ta3arna
تَعَرنَ
ni (f) - nutid
3irtunna
عِرتُنَّ
ni (f) - dåtid
ta3arna
تَعَرنَ
ni (f) - subjunktiv
ta3arna
تَعَرنَ
ni (f) - jussiv
de (m)
ya3aaruuna
يَعَارُونَ
de (m) - nutid
3aaruu
عَارُوا
de (m) - dåtid
ya3aaruu
يَعَارُوا
de (m) - subjunktiv
ya3aaruu
يَعَارُوا
de (m) - jussiv
de (f)
ya3arna
يَعَرنَ
de (f) - nutid
3irna
عِرنَ
de (f) - dåtid
ya3arna
يَعَرنَ
de (f) - subjunktiv
ya3arna
يَعَرنَ
de (f) - jussiv
ni två
ta3aaraani
تَعَارَانِ
ni två - nutid
3irtumaa
عِرتُمَا
ni två - dåtid
ta3araa
تَعَرَا
ni två - subjunktiv
ta3araa
تَعَرَا
ni två - jussiv
de två (m)
ya3aaraani
يَعَارَانِ
de två (m) - nutid
3iraa
عِرَا
de två (m) - dåtid
ya3araa
يَعَرَا
de två (m) - subjunktiv
ya3araa
يَعَرَا
de två (m) - jussiv
de två (f)
ta3aaraani
تَعَارَانِ
de två (f) - nutid
3irataa
عِرَتَا
de två (f) - dåtid
ta3araa
تَعَرَا
de två (f) - subjunktiv
ta3araa
تَعَرَا
de två (f) - jussiv
Imperativ
du (m)
3ar
عَر
du (m) - imperativ
du (f)
3aarii
عَارِي
du (f) - imperativ
du (dual)
3aaraa
عَارَا
du (dual) - imperativ
ni (m)
3aaruu
عَارُوا
ni (m) - imperativ
ni (f)
3arna
عَرنَ
ni (f) - imperativ
Verb i dåtid böjs genom att slutet ändras.
Verb i nutid böjs genom att både början och slutet av ordet ändras.
Den vanligaste nutidsformen är imperfekt indikativ, den kallas jag bara nutid i tabellen ovan.
Subjunktiv (som även kallas imperfekt subjunkiv) används efter subjunktivpartiklarna att och kommer inte att.
Jussiv (som även kallas imperfekt jussiv) används bland annat efter partikeln lam för att negera dåtid.
Imperativ används vid uppmaningar.