Böjningsformer av verbet 'att knuffas, trängas, tävla'
nutid
dåtid
subjunktiv
jussiv
jag
'uzaaHimu
أُزَاحِمُ
jag - nutid
zaaHamtu
زَاحَمتُ
jag - dåtid
'uzaaHim
أُزَاحِم
jag - subjunktiv
'uzaaHim
أُزَاحِم
jag - jussiv
du (m)
tuzaaHimu
تُزَاحِمُ
du (m) - nutid
zaaHamta
زَاحَمتَ
du (m) - dåtid
tuzaaHim
تُزَاحِم
du (m) - subjunktiv
tuzaaHim
تُزَاحِم
du (m) - jussiv
du (f)
tuzaaHimiina
تُزَاحِمِينَ
du (f) - nutid
zaaHamti
زَاحَمتِ
du (f) - dåtid
tuzaaHimii
تُزَاحِمِي
du (f) - subjunktiv
tuzaaHimii
تُزَاحِمِي
du (f) - jussiv
han
yuzaaHimu
يُزَاحِمُ
han - nutid
zaaHama
زَاحَمَ
han - dåtid
yuzaaHim
يُزَاحِم
han - subjunktiv
yuzaaHim
يُزَاحِم
han - jussiv
hon
tuzaaHimu
تُزَاحِمُ
hon - nutid
zaaHamat
زَاحَمَت
hon - dåtid
tuzaaHim
تُزَاحِم
hon - subjunktiv
tuzaaHim
تُزَاحِم
hon - jussiv
vi
nuzaaHimu
نُزَاحِمُ
vi - nutid
zaaHamnaa
زَاحَمنَا
vi - dåtid
nuzaaHim
نُزَاحِم
vi - subjunktiv
nuzaaHim
نُزَاحِم
vi - jussiv
ni (m)
tuzaaHimuuna
تُزَاحِمُونَ
ni (m) - nutid
zaaHamtum
زَاحَمتُم
ni (m) - dåtid
tuzaaHimuu
تُزَاحِمُوا
ni (m) - subjunktiv
tuzaaHimuu
تُزَاحِمُوا
ni (m) - jussiv
ni (f)
tuzaaHimna
تُزَاحِمنَ
ni (f) - nutid
zaaHamtunna
زَاحَمتُنَّ
ni (f) - dåtid
tuzaaHimna
تُزَاحِمنَ
ni (f) - subjunktiv
tuzaaHimna
تُزَاحِمنَ
ni (f) - jussiv
de (m)
yuzaaHimuuna
يُزَاحِمُونَ
de (m) - nutid
zaaHamuu
زَاحَمُوا
de (m) - dåtid
yuzaaHimuu
يُزَاحِمُوا
de (m) - subjunktiv
yuzaaHimuu
يُزَاحِمُوا
de (m) - jussiv
de (f)
yuzaaHimna
يُزَاحِمنَ
de (f) - nutid
zaaHamna
زَاحَمنَ
de (f) - dåtid
yuzaaHimna
يُزَاحِمنَ
de (f) - subjunktiv
yuzaaHimna
يُزَاحِمنَ
de (f) - jussiv
ni två
tuzaaHimaani
تُزَاحِمَانِ
ni två - nutid
zaaHamtumaa
زَاحَمتُمَا
ni två - dåtid
tuzaaHimaa
تُزَاحِمَا
ni två - subjunktiv
tuzaaHimaa
تُزَاحِمَا
ni två - jussiv
de två (m)
yuzaaHimaani
يُزَاحِمَانِ
de två (m) - nutid
zaaHamaa
زَاحَمَا
de två (m) - dåtid
yuzaaHimaa
يُزَاحِمَا
de två (m) - subjunktiv
yuzaaHimaa
يُزَاحِمَا
de två (m) - jussiv
de två (f)
tuzaaHimaani
تُزَاحِمَانِ
de två (f) - nutid
zaaHamataa
زَاحَمَتَا
de två (f) - dåtid
tuzaaHimaa
تُزَاحِمَا
de två (f) - subjunktiv
tuzaaHimaa
تُزَاحِمَا
de två (f) - jussiv
Verb i dåtid böjs genom att slutet ändras.
Verb i nutid böjs genom att både början och slutet av ordet ändras.
Den vanligaste nutidsformen är imperfekt indikativ, den kallas jag bara nutid i tabellen ovan.
Subjunktiv (som även kallas imperfekt subjunkiv) används efter subjunktivpartiklarna att och kommer inte att.
Jussiv (som även kallas imperfekt jussiv) används bland annat efter partikeln lam för att negera dåtid.
Imperativ används vid uppmaningar.