Böjningsformer av verbet 'att lära ut'
nutid
dåtid
subjunktiv
jussiv
jag
'u3allimu
أُعَلِّمُ
jag - nutid
3allamtu
عَلَّمتُ
jag - dåtid
'u3allim
أُعَلِّم
jag - subjunktiv
'u3allim
أُعَلِّم
jag - jussiv
du (m)
tu3allimu
تُعَلِّمُ
du (m) - nutid
3allamta
عَلَّمتَ
du (m) - dåtid
tu3allim
تُعَلِّم
du (m) - subjunktiv
tu3allim
تُعَلِّم
du (m) - jussiv
du (f)
tu3allimiina
تُعَلِّمِينَ
du (f) - nutid
3allamti
عَلَّمتِ
du (f) - dåtid
tu3allimii
تُعَلِّمِي
du (f) - subjunktiv
tu3allimii
تُعَلِّمِي
du (f) - jussiv
han
yu3allimu
يُعَلِّمُ
han - nutid
3allama
عَلَّمَ
han - dåtid
yu3allim
يُعَلِّم
han - subjunktiv
yu3allim
يُعَلِّم
han - jussiv
hon
tu3allimu
تُعَلِّمُ
hon - nutid
3allamat
عَلَّمَت
hon - dåtid
tu3allim
تُعَلِّم
hon - subjunktiv
tu3allim
تُعَلِّم
hon - jussiv
vi
nu3allimu
نُعَلِّمُ
vi - nutid
3allamnaa
عَلَّمنَا
vi - dåtid
nu3allim
نُعَلِّم
vi - subjunktiv
nu3allim
نُعَلِّم
vi - jussiv
ni (m)
tu3allimuuna
تُعَلِّمُونَ
ni (m) - nutid
3allamtum
عَلَّمتُم
ni (m) - dåtid
tu3allimuu
تُعَلِّمُوا
ni (m) - subjunktiv
tu3allimuu
تُعَلِّمُوا
ni (m) - jussiv
ni (f)
tu3allimna
تُعَلِّمنَ
ni (f) - nutid
3allamtunna
عَلَّمتُنَّ
ni (f) - dåtid
tu3allimna
تُعَلِّمنَ
ni (f) - subjunktiv
tu3allimna
تُعَلِّمنَ
ni (f) - jussiv
de (m)
yu3allimuuna
يُعَلِّمُونَ
de (m) - nutid
3allamuu
عَلَّمُوا
de (m) - dåtid
yu3allimuu
يُعَلِّمُوا
de (m) - subjunktiv
yu3allimuu
يُعَلِّمُوا
de (m) - jussiv
de (f)
yu3allimna
يُعَلِّمنَ
de (f) - nutid
3allamna
عَلَّمنَ
de (f) - dåtid
yu3allimna
يُعَلِّمنَ
de (f) - subjunktiv
yu3allimna
يُعَلِّمنَ
de (f) - jussiv
ni två
tu3allimaani
تُعَلِّمَانِ
ni två - nutid
3allamtumaa
عَلَّمتُمَا
ni två - dåtid
tu3allimaa
تُعَلِّمَا
ni två - subjunktiv
tu3allimaa
تُعَلِّمَا
ni två - jussiv
de två (m)
yu3allimaani
يُعَلِّمَانِ
de två (m) - nutid
3allamaa
عَلَّمَا
de två (m) - dåtid
yu3allimaa
يُعَلِّمَا
de två (m) - subjunktiv
yu3allimaa
يُعَلِّمَا
de två (m) - jussiv
de två (f)
tu3allimaani
تُعَلِّمَانِ
de två (f) - nutid
3allamataa
عَلَّمَتَا
de två (f) - dåtid
tu3allimaa
تُعَلِّمَا
de två (f) - subjunktiv
tu3allimaa
تُعَلِّمَا
de två (f) - jussiv
Verb i dåtid böjs genom att slutet ändras.
Verb i nutid böjs genom att både början och slutet av ordet ändras.
Den vanligaste nutidsformen är imperfekt indikativ, den kallas jag bara nutid i tabellen ovan.
Subjunktiv (som även kallas imperfekt subjunkiv) används efter subjunktivpartiklarna att och kommer inte att.
Jussiv (som även kallas imperfekt jussiv) används bland annat efter partikeln lam för att negera dåtid.
Imperativ används vid uppmaningar.