Böjningsformer av verbet 'att förstöra'


nutid
dåtid
subjunktiv
jussiv
jag
'udammiru
أُدَمِّرُ
jag - nutid
dammartu
دَمَّرتُ
jag - dåtid
'udammir
أُدَمِّر
jag - subjunktiv
'udammir
أُدَمِّر
jag - jussiv
du (m)
tudammiru
تُدَمِّرُ
du (m) - nutid
dammarta
دَمَّرتَ
du (m) - dåtid
tudammir
تُدَمِّر
du (m) - subjunktiv
tudammir
تُدَمِّر
du (m) - jussiv
du (f)
tudammiriina
تُدَمِّرِينَ
du (f) - nutid
dammarti
دَمَّرتِ
du (f) - dåtid
tudammirii
تُدَمِّرِي
du (f) - subjunktiv
tudammirii
تُدَمِّرِي
du (f) - jussiv
han
yudammiru
يُدَمِّرُ
han - nutid
dammara
دَمَّرَ
han - dåtid
yudammir
يُدَمِّر
han - subjunktiv
yudammir
يُدَمِّر
han - jussiv
hon
tudammiru
تُدَمِّرُ
hon - nutid
dammarat
دَمَّرَت
hon - dåtid
tudammir
تُدَمِّر
hon - subjunktiv
tudammir
تُدَمِّر
hon - jussiv
vi
nudammiru
نُدَمِّرُ
vi - nutid
dammarnaa
دَمَّرنَا
vi - dåtid
nudammir
نُدَمِّر
vi - subjunktiv
nudammir
نُدَمِّر
vi - jussiv
ni (m)
tudammiruuna
تُدَمِّرُونَ
ni (m) - nutid
dammartum
دَمَّرتُم
ni (m) - dåtid
tudammiruu
تُدَمِّرُوا
ni (m) - subjunktiv
tudammiruu
تُدَمِّرُوا
ni (m) - jussiv
ni (f)
tudammirna
تُدَمِّرنَ
ni (f) - nutid
dammartunna
دَمَّرتُنَّ
ni (f) - dåtid
tudammirna
تُدَمِّرنَ
ni (f) - subjunktiv
tudammirna
تُدَمِّرنَ
ni (f) - jussiv
de (m)
yudammiruuna
يُدَمِّرُونَ
de (m) - nutid
dammaruu
دَمَّرُوا
de (m) - dåtid
yudammiruu
يُدَمِّرُوا
de (m) - subjunktiv
yudammiruu
يُدَمِّرُوا
de (m) - jussiv
de (f)
yudammirna
يُدَمِّرنَ
de (f) - nutid
dammarna
دَمَّرنَ
de (f) - dåtid
yudammirna
يُدَمِّرنَ
de (f) - subjunktiv
yudammirna
يُدَمِّرنَ
de (f) - jussiv
ni två
tudammiraani
تُدَمِّرَانِ
ni två - nutid
dammartumaa
دَمَّرتُمَا
ni två - dåtid
tudammiraa
تُدَمِّرَا
ni två - subjunktiv
tudammiraa
تُدَمِّرَا
ni två - jussiv
de två (m)
yudammiraani
يُدَمِّرَانِ
de två (m) - nutid
dammaraa
دَمَّرَا
de två (m) - dåtid
yudammiraa
يُدَمِّرَا
de två (m) - subjunktiv
yudammiraa
يُدَمِّرَا
de två (m) - jussiv
de två (f)
tudammiraani
تُدَمِّرَانِ
de två (f) - nutid
dammarataa
دَمَّرَتَا
de två (f) - dåtid
tudammiraa
تُدَمِّرَا
de två (f) - subjunktiv
tudammiraa
تُدَمِّرَا
de två (f) - jussiv

Verb i dåtid böjs genom att slutet ändras.

Verb i nutid böjs genom att både början och slutet av ordet ändras.

Den vanligaste nutidsformen är imperfekt indikativ, den kallas jag bara nutid i tabellen ovan.

Subjunktiv (som även kallas imperfekt subjunkiv) används efter subjunktivpartiklarna att och kommer inte att.

Jussiv (som även kallas imperfekt jussiv) används bland annat efter partikeln lam för att negera dåtid.

Imperativ används vid uppmaningar.