Böjningsformer av verbet 'att förbereda'
nutid
dåtid
subjunktiv
jussiv
jag
'uHaDDiru
أُحَضِّرُ
jag - nutid
HaDDartu
حَضَّرتُ
jag - dåtid
'uHaDDir
أُحَضِّر
jag - subjunktiv
'uHaDDir
أُحَضِّر
jag - jussiv
du (m)
tuHaDDiru
تُحَضِّرُ
du (m) - nutid
HaDDarta
حَضَّرتَ
du (m) - dåtid
tuHaDDir
تُحَضِّر
du (m) - subjunktiv
tuHaDDir
تُحَضِّر
du (m) - jussiv
du (f)
tuHaDDiriina
تُحَضِّرِينَ
du (f) - nutid
HaDDarti
حَضَّرتِ
du (f) - dåtid
tuHaDDirii
تُحَضِّرِي
du (f) - subjunktiv
tuHaDDirii
تُحَضِّرِي
du (f) - jussiv
han
yuHaDDiru
يُحَضِّرُ
han - nutid
HaDDara
حَضَّرَ
han - dåtid
yuHaDDir
يُحَضِّر
han - subjunktiv
yuHaDDir
يُحَضِّر
han - jussiv
hon
tuHaDDiru
تُحَضِّرُ
hon - nutid
HaDDarat
حَضَّرَت
hon - dåtid
tuHaDDir
تُحَضِّر
hon - subjunktiv
tuHaDDir
تُحَضِّر
hon - jussiv
vi
nuHaDDiru
نُحَضِّرُ
vi - nutid
HaDDarnaa
حَضَّرنَا
vi - dåtid
nuHaDDir
نُحَضِّر
vi - subjunktiv
nuHaDDir
نُحَضِّر
vi - jussiv
ni (m)
tuHaDDiruuna
تُحَضِّرُونَ
ni (m) - nutid
HaDDartum
حَضَّرتُم
ni (m) - dåtid
tuHaDDiruu
تُحَضِّرُوا
ni (m) - subjunktiv
tuHaDDiruu
تُحَضِّرُوا
ni (m) - jussiv
ni (f)
tuHaDDirna
تُحَضِّرنَ
ni (f) - nutid
HaDDartunna
حَضَّرتُنَّ
ni (f) - dåtid
tuHaDDirna
تُحَضِّرنَ
ni (f) - subjunktiv
tuHaDDirna
تُحَضِّرنَ
ni (f) - jussiv
de (m)
yuHaDDiruuna
يُحَضِّرُونَ
de (m) - nutid
HaDDaruu
حَضَّرُوا
de (m) - dåtid
yuHaDDiruu
يُحَضِّرُوا
de (m) - subjunktiv
yuHaDDiruu
يُحَضِّرُوا
de (m) - jussiv
de (f)
yuHaDDirna
يُحَضِّرنَ
de (f) - nutid
HaDDarna
حَضَّرنَ
de (f) - dåtid
yuHaDDirna
يُحَضِّرنَ
de (f) - subjunktiv
yuHaDDirna
يُحَضِّرنَ
de (f) - jussiv
ni två
tuHaDDiraani
تُحَضِّرَانِ
ni två - nutid
HaDDartumaa
حَضَّرتُمَا
ni två - dåtid
tuHaDDiraa
تُحَضِّرَا
ni två - subjunktiv
tuHaDDiraa
تُحَضِّرَا
ni två - jussiv
de två (m)
yuHaDDiraani
يُحَضِّرَانِ
de två (m) - nutid
HaDDaraa
حَضَّرَا
de två (m) - dåtid
yuHaDDiraa
يُحَضِّرَا
de två (m) - subjunktiv
yuHaDDiraa
يُحَضِّرَا
de två (m) - jussiv
de två (f)
tuHaDDiraani
تُحَضِّرَانِ
de två (f) - nutid
HaDDarataa
حَضَّرَتَا
de två (f) - dåtid
tuHaDDiraa
تُحَضِّرَا
de två (f) - subjunktiv
tuHaDDiraa
تُحَضِّرَا
de två (f) - jussiv
Verb i dåtid böjs genom att slutet ändras.
Verb i nutid böjs genom att både början och slutet av ordet ändras.
Den vanligaste nutidsformen är imperfekt indikativ, den kallas jag bara nutid i tabellen ovan.
Subjunktiv (som även kallas imperfekt subjunkiv) används efter subjunktivpartiklarna att och kommer inte att.
Jussiv (som även kallas imperfekt jussiv) används bland annat efter partikeln lam för att negera dåtid.
Imperativ används vid uppmaningar.