Böjningsformer av verbet 'att lösas upp'
nutid
dåtid
subjunktiv
jussiv
jag
'anfariTu
أَنفَرِطُ
jag - nutid
'infaraTtu
إِنفَرَطتُ
jag - dåtid
'anfariT
أَنفَرِط
jag - subjunktiv
'anfariT
أَنفَرِط
jag - jussiv
du (m)
tanfariTu
تَنفَرِطُ
du (m) - nutid
'infaraTta
إِنفَرَطتَ
du (m) - dåtid
tanfariT
تَنفَرِط
du (m) - subjunktiv
tanfariT
تَنفَرِط
du (m) - jussiv
du (f)
tanfariTiina
تَنفَرِطِينَ
du (f) - nutid
'infaraTti
إِنفَرَطتِ
du (f) - dåtid
tanfariTii
تَنفَرِطِي
du (f) - subjunktiv
tanfariTii
تَنفَرِطِي
du (f) - jussiv
han
yanfariTu
يَنفَرِطُ
han - nutid
'infaraTa
إِنفَرَطَ
han - dåtid
yanfariT
يَنفَرِط
han - subjunktiv
yanfariT
يَنفَرِط
han - jussiv
hon
tanfariTu
تَنفَرِطُ
hon - nutid
'infaraTat
إِنفَرَطَت
hon - dåtid
tanfariT
تَنفَرِط
hon - subjunktiv
tanfariT
تَنفَرِط
hon - jussiv
vi
nanfariTu
نَنفَرِطُ
vi - nutid
'infaraTnaa
إِنفَرَطنَا
vi - dåtid
nanfariT
نَنفَرِط
vi - subjunktiv
nanfariT
نَنفَرِط
vi - jussiv
ni (m)
tanfariTuuna
تَنفَرِطُونَ
ni (m) - nutid
'infaraTtum
إِنفَرَطتُم
ni (m) - dåtid
tanfariTuu
تَنفَرِطُوا
ni (m) - subjunktiv
tanfariTuu
تَنفَرِطُوا
ni (m) - jussiv
ni (f)
tanfariTna
تَنفَرِطنَ
ni (f) - nutid
'infaraTtunna
إِنفَرَطتُنَّ
ni (f) - dåtid
tanfariTna
تَنفَرِطنَ
ni (f) - subjunktiv
tanfariTna
تَنفَرِطنَ
ni (f) - jussiv
de (m)
yanfariTuuna
يَنفَرِطُونَ
de (m) - nutid
'infaraTuu
إِنفَرَطُوا
de (m) - dåtid
yanfariTuu
يَنفَرِطُوا
de (m) - subjunktiv
yanfariTuu
يَنفَرِطُوا
de (m) - jussiv
de (f)
yanfariTna
يَنفَرِطنَ
de (f) - nutid
'infaraTna
إِنفَرَطنَ
de (f) - dåtid
yanfariTna
يَنفَرِطنَ
de (f) - subjunktiv
yanfariTna
يَنفَرِطنَ
de (f) - jussiv
ni två
tanfariTaani
تَنفَرِطَانِ
ni två - nutid
'infaraTtumaa
إِنفَرَطتُمَا
ni två - dåtid
tanfariTaa
تَنفَرِطَا
ni två - subjunktiv
tanfariTaa
تَنفَرِطَا
ni två - jussiv
de två (m)
yanfariTaani
يَنفَرِطَانِ
de två (m) - nutid
'infaraTaa
إِنفَرَطَا
de två (m) - dåtid
yanfariTaa
يَنفَرِطَا
de två (m) - subjunktiv
yanfariTaa
يَنفَرِطَا
de två (m) - jussiv
de två (f)
tanfariTaani
تَنفَرِطَانِ
de två (f) - nutid
'infaraTataa
إِنفَرَطَتَا
de två (f) - dåtid
tanfariTaa
تَنفَرِطَا
de två (f) - subjunktiv
tanfariTaa
تَنفَرِطَا
de två (f) - jussiv
Verb i dåtid böjs genom att slutet ändras.
Verb i nutid böjs genom att både början och slutet av ordet ändras.
Den vanligaste nutidsformen är imperfekt indikativ, den kallas jag bara nutid i tabellen ovan.
Subjunktiv (som även kallas imperfekt subjunkiv) används efter subjunktivpartiklarna att och kommer inte att.
Jussiv (som även kallas imperfekt jussiv) används bland annat efter partikeln lam för att negera dåtid.
Imperativ används vid uppmaningar.