Böjningsformer av verbet 'att försvara, sprida ut'
nutid
dåtid
subjunktiv
jussiv
jag
'adhuudu
أَذُودُ
jag - nutid
dhudtu
ذُدتُ
jag - dåtid
'adhuda
أَذُدَ
jag - subjunktiv
'adhud
أَذُد
jag - jussiv
du (m)
tadhuudu
تَذُودُ
du (m) - nutid
dhudta
ذُدتَ
du (m) - dåtid
tadhuda
تَذُدَ
du (m) - subjunktiv
tadhud
تَذُد
du (m) - jussiv
du (f)
tadhuudiina
تَذُودِينَ
du (f) - nutid
dhudti
ذُدتِ
du (f) - dåtid
tadhuudii
تَذُودِي
du (f) - subjunktiv
tadhuudii
تَذُودِي
du (f) - jussiv
han
yadhuudu
يَذُودُ
han - nutid
dhaada
ذَادَ
han - dåtid
yadhuda
يَذُدَ
han - subjunktiv
yadhud
يَذُد
han - jussiv
hon
tadhuudu
تَذُودُ
hon - nutid
dhaadat
ذَادَت
hon - dåtid
tadhuda
تَذُدَ
hon - subjunktiv
tadhud
تَذُد
hon - jussiv
vi
nadhuudu
نَذُودُ
vi - nutid
dhudnaa
ذُدنَا
vi - dåtid
nadhuda
نَذُدَ
vi - subjunktiv
nadhud
نَذُد
vi - jussiv
ni (m)
tadhuuduuna
تَذُودُونَ
ni (m) - nutid
dhudtum
ذُدتُم
ni (m) - dåtid
tadhuuduu
تَذُودُوا
ni (m) - subjunktiv
tadhuuduu
تَذُودُوا
ni (m) - jussiv
ni (f)
tadhudna
تَذُدنَ
ni (f) - nutid
dhudtunna
ذُدتُنَّ
ni (f) - dåtid
tadhudna
تَذُدنَ
ni (f) - subjunktiv
tadhudna
تَذُدنَ
ni (f) - jussiv
de (m)
yadhuuduuna
يَذُودُونَ
de (m) - nutid
dhaaduu
ذَادُوا
de (m) - dåtid
yadhuuduu
يَذُودُوا
de (m) - subjunktiv
yadhuuduu
يَذُودُوا
de (m) - jussiv
de (f)
yadhudna
يَذُدنَ
de (f) - nutid
dhudna
ذُدنَ
de (f) - dåtid
yadhudna
يَذُدنَ
de (f) - subjunktiv
yadhudna
يَذُدنَ
de (f) - jussiv
ni två
tadhuudaani
تَذُودَانِ
ni två - nutid
dhudtumaa
ذُدتُمَا
ni två - dåtid
tadhudaa
تَذُدَا
ni två - subjunktiv
tadhudaa
تَذُدَا
ni två - jussiv
de två (m)
yadhuudaani
يَذُودَانِ
de två (m) - nutid
dhudaa
ذُدَا
de två (m) - dåtid
yadhudaa
يَذُدَا
de två (m) - subjunktiv
yadhudaa
يَذُدَا
de två (m) - jussiv
de två (f)
tadhuudaani
تَذُودَانِ
de två (f) - nutid
dhudataa
ذُدَتَا
de två (f) - dåtid
tadhudaa
تَذُدَا
de två (f) - subjunktiv
tadhudaa
تَذُدَا
de två (f) - jussiv
Imperativ
du (m)
dhud
ذُد
du (m) - imperativ
du (f)
dhuudii
ذُودِي
du (f) - imperativ
du (dual)
dhuudaa
ذُودَا
du (dual) - imperativ
ni (m)
dhuuduu
ذُودُوا
ni (m) - imperativ
ni (f)
dhudna
ذُدنَ
ni (f) - imperativ
Verb i dåtid böjs genom att slutet ändras.
Verb i nutid böjs genom att både början och slutet av ordet ändras.
Den vanligaste nutidsformen är imperfekt indikativ, den kallas jag bara nutid i tabellen ovan.
Subjunktiv (som även kallas imperfekt subjunkiv) används efter subjunktivpartiklarna att och kommer inte att.
Jussiv (som även kallas imperfekt jussiv) används bland annat efter partikeln lam för att negera dåtid.
Imperativ används vid uppmaningar.