Böjningsformer av verbet 'att överge'
nutid
dåtid
subjunktiv
jussiv
jag
'ufarriTu
أُفَرِّطُ
jag - nutid
farraTtu
فَرَّطتُ
jag - dåtid
'ufarriT
أُفَرِّط
jag - subjunktiv
'ufarriT
أُفَرِّط
jag - jussiv
du (m)
tufarriTu
تُفَرِّطُ
du (m) - nutid
farraTta
فَرَّطتَ
du (m) - dåtid
tufarriT
تُفَرِّط
du (m) - subjunktiv
tufarriT
تُفَرِّط
du (m) - jussiv
du (f)
tufarriTiina
تُفَرِّطِينَ
du (f) - nutid
farraTti
فَرَّطتِ
du (f) - dåtid
tufarriTii
تُفَرِّطِي
du (f) - subjunktiv
tufarriTii
تُفَرِّطِي
du (f) - jussiv
han
yufarriTu
يُفَرِّطُ
han - nutid
farraTa
فَرَّطَ
han - dåtid
yufarriT
يُفَرِّط
han - subjunktiv
yufarriT
يُفَرِّط
han - jussiv
hon
tufarriTu
تُفَرِّطُ
hon - nutid
farraTat
فَرَّطَت
hon - dåtid
tufarriT
تُفَرِّط
hon - subjunktiv
tufarriT
تُفَرِّط
hon - jussiv
vi
nufarriTu
نُفَرِّطُ
vi - nutid
farraTnaa
فَرَّطنَا
vi - dåtid
nufarriT
نُفَرِّط
vi - subjunktiv
nufarriT
نُفَرِّط
vi - jussiv
ni (m)
tufarriTuuna
تُفَرِّطُونَ
ni (m) - nutid
farraTtum
فَرَّطتُم
ni (m) - dåtid
tufarriTuu
تُفَرِّطُوا
ni (m) - subjunktiv
tufarriTuu
تُفَرِّطُوا
ni (m) - jussiv
ni (f)
tufarriTna
تُفَرِّطنَ
ni (f) - nutid
farraTtunna
فَرَّطتُنَّ
ni (f) - dåtid
tufarriTna
تُفَرِّطنَ
ni (f) - subjunktiv
tufarriTna
تُفَرِّطنَ
ni (f) - jussiv
de (m)
yufarriTuuna
يُفَرِّطُونَ
de (m) - nutid
farraTuu
فَرَّطُوا
de (m) - dåtid
yufarriTuu
يُفَرِّطُوا
de (m) - subjunktiv
yufarriTuu
يُفَرِّطُوا
de (m) - jussiv
de (f)
yufarriTna
يُفَرِّطنَ
de (f) - nutid
farraTna
فَرَّطنَ
de (f) - dåtid
yufarriTna
يُفَرِّطنَ
de (f) - subjunktiv
yufarriTna
يُفَرِّطنَ
de (f) - jussiv
ni två
tufarriTaani
تُفَرِّطَانِ
ni två - nutid
farraTtumaa
فَرَّطتُمَا
ni två - dåtid
tufarriTaa
تُفَرِّطَا
ni två - subjunktiv
tufarriTaa
تُفَرِّطَا
ni två - jussiv
de två (m)
yufarriTaani
يُفَرِّطَانِ
de två (m) - nutid
farraTaa
فَرَّطَا
de två (m) - dåtid
yufarriTaa
يُفَرِّطَا
de två (m) - subjunktiv
yufarriTaa
يُفَرِّطَا
de två (m) - jussiv
de två (f)
tufarriTaani
تُفَرِّطَانِ
de två (f) - nutid
farraTataa
فَرَّطَتَا
de två (f) - dåtid
tufarriTaa
تُفَرِّطَا
de två (f) - subjunktiv
tufarriTaa
تُفَرِّطَا
de två (f) - jussiv
Verb i dåtid böjs genom att slutet ändras.
Verb i nutid böjs genom att både början och slutet av ordet ändras.
Den vanligaste nutidsformen är imperfekt indikativ, den kallas jag bara nutid i tabellen ovan.
Subjunktiv (som även kallas imperfekt subjunkiv) används efter subjunktivpartiklarna att och kommer inte att.
Jussiv (som även kallas imperfekt jussiv) används bland annat efter partikeln lam för att negera dåtid.
Imperativ används vid uppmaningar.