Böjningsformer av verbet 'att ge'
nutid
dåtid
subjunktiv
jussiv
jag
'ahabu
أَهَبُ
jag - nutid
wahabtu
وَهَبتُ
jag - dåtid
'ahaba
أَهَبَ
jag - subjunktiv
'ahab
أَهَب
jag - jussiv
du (m)
tahabu
تَهَبُ
du (m) - nutid
wahabta
وَهَبتَ
du (m) - dåtid
tahaba
تَهَبَ
du (m) - subjunktiv
tahab
تَهَب
du (m) - jussiv
du (f)
tahabiina
تَهَبِينَ
du (f) - nutid
wahabti
وَهَبتِ
du (f) - dåtid
tahabii
تَهَبِي
du (f) - subjunktiv
tahabii
تَهَبِي
du (f) - jussiv
han
yahabu
يَهَبُ
han - nutid
wahaba
وَهَبَ
han - dåtid
yahaba
يَهَبَ
han - subjunktiv
yahab
يَهَب
han - jussiv
hon
tahabu
تَهَبُ
hon - nutid
wahabat
وَهَبَت
hon - dåtid
tahaba
تَهَبَ
hon - subjunktiv
tahab
تَهَب
hon - jussiv
vi
nahabu
نَهَبُ
vi - nutid
wahabnaa
وَهَبنَا
vi - dåtid
nahaba
نَهَبَ
vi - subjunktiv
nahab
نَهَب
vi - jussiv
ni (m)
tahabuuna
تَهَبُونَ
ni (m) - nutid
wahabtum
وَهَبتُم
ni (m) - dåtid
tahabuu
تَهَبُوا
ni (m) - subjunktiv
tahabuu
تَهَبُوا
ni (m) - jussiv
ni (f)
tahabna
تَهَبنَ
ni (f) - nutid
wahabtunna
وَهَبتُنَّ
ni (f) - dåtid
tahabna
تَهَبنَ
ni (f) - subjunktiv
tahabna
تَهَبنَ
ni (f) - jussiv
de (m)
yahabuuna
يَهَبُونَ
de (m) - nutid
wahabuu
وَهَبُوا
de (m) - dåtid
yahabuu
يَهَبُوا
de (m) - subjunktiv
yahabuu
يَهَبُوا
de (m) - jussiv
de (f)
yahabna
يَهَبنَ
de (f) - nutid
wahabna
وَهَبنَ
de (f) - dåtid
yahabna
يَهَبنَ
de (f) - subjunktiv
yahabna
يَهَبنَ
de (f) - jussiv
ni två
tahabaani
تَهَبَانِ
ni två - nutid
wahabtumaa
وَهَبتُمَا
ni två - dåtid
tahabaa
تَهَبَا
ni två - subjunktiv
tahabaa
تَهَبَا
ni två - jussiv
de två (m)
yahabaani
يَهَبَانِ
de två (m) - nutid
wahabaa
وَهَبَا
de två (m) - dåtid
yahabaa
يَهَبَا
de två (m) - subjunktiv
yahabaa
يَهَبَا
de två (m) - jussiv
de två (f)
tahabaani
تَهَبَانِ
de två (f) - nutid
wahabataa
وَهَبَتَا
de två (f) - dåtid
tahabaa
تَهَبَا
de två (f) - subjunktiv
tahabaa
تَهَبَا
de två (f) - jussiv
Imperativ
du (m)
hab
هَب
du (m) - imperativ
du (f)
habii
هَبِي
du (f) - imperativ
du (dual)
habaa
هَبَا
du (dual) - imperativ
ni (m)
habuu
هَبُوا
ni (m) - imperativ
ni (f)
habna
هَبنَ
ni (f) - imperativ
Verb i dåtid böjs genom att slutet ändras.
Verb i nutid böjs genom att både början och slutet av ordet ändras.
Den vanligaste nutidsformen är imperfekt indikativ, den kallas jag bara nutid i tabellen ovan.
Subjunktiv (som även kallas imperfekt subjunkiv) används efter subjunktivpartiklarna att och kommer inte att.
Jussiv (som även kallas imperfekt jussiv) används bland annat efter partikeln lam för att negera dåtid.
Imperativ används vid uppmaningar.