Böjningsformer av verbet 'att tvinga'
nutid
dåtid
subjunktiv
jussiv
jag
'ufarriDu
أُفَرِّضُ
jag - nutid
farraDtu
فَرَّضتُ
jag - dåtid
'ufarriD
أُفَرِّض
jag - subjunktiv
'ufarriD
أُفَرِّض
jag - jussiv
du (m)
tufarriDu
تُفَرِّضُ
du (m) - nutid
farraDta
فَرَّضتَ
du (m) - dåtid
tufarriD
تُفَرِّض
du (m) - subjunktiv
tufarriD
تُفَرِّض
du (m) - jussiv
du (f)
tufarriDiina
تُفَرِّضِينَ
du (f) - nutid
farraDti
فَرَّضتِ
du (f) - dåtid
tufarriDii
تُفَرِّضِي
du (f) - subjunktiv
tufarriDii
تُفَرِّضِي
du (f) - jussiv
han
yufarriDu
يُفَرِّضُ
han - nutid
farraDa
فَرَّضَ
han - dåtid
yufarriD
يُفَرِّض
han - subjunktiv
yufarriD
يُفَرِّض
han - jussiv
hon
tufarriDu
تُفَرِّضُ
hon - nutid
farraDat
فَرَّضَت
hon - dåtid
tufarriD
تُفَرِّض
hon - subjunktiv
tufarriD
تُفَرِّض
hon - jussiv
vi
nufarriDu
نُفَرِّضُ
vi - nutid
farraDnaa
فَرَّضنَا
vi - dåtid
nufarriD
نُفَرِّض
vi - subjunktiv
nufarriD
نُفَرِّض
vi - jussiv
ni (m)
tufarriDuuna
تُفَرِّضُونَ
ni (m) - nutid
farraDtum
فَرَّضتُم
ni (m) - dåtid
tufarriDuu
تُفَرِّضُوا
ni (m) - subjunktiv
tufarriDuu
تُفَرِّضُوا
ni (m) - jussiv
ni (f)
tufarriDna
تُفَرِّضنَ
ni (f) - nutid
farraDtunna
فَرَّضتُنَّ
ni (f) - dåtid
tufarriDna
تُفَرِّضنَ
ni (f) - subjunktiv
tufarriDna
تُفَرِّضنَ
ni (f) - jussiv
de (m)
yufarriDuuna
يُفَرِّضُونَ
de (m) - nutid
farraDuu
فَرَّضُوا
de (m) - dåtid
yufarriDuu
يُفَرِّضُوا
de (m) - subjunktiv
yufarriDuu
يُفَرِّضُوا
de (m) - jussiv
de (f)
yufarriDna
يُفَرِّضنَ
de (f) - nutid
farraDna
فَرَّضنَ
de (f) - dåtid
yufarriDna
يُفَرِّضنَ
de (f) - subjunktiv
yufarriDna
يُفَرِّضنَ
de (f) - jussiv
ni två
tufarriDaani
تُفَرِّضَانِ
ni två - nutid
farraDtumaa
فَرَّضتُمَا
ni två - dåtid
tufarriDaa
تُفَرِّضَا
ni två - subjunktiv
tufarriDaa
تُفَرِّضَا
ni två - jussiv
de två (m)
yufarriDaani
يُفَرِّضَانِ
de två (m) - nutid
farraDaa
فَرَّضَا
de två (m) - dåtid
yufarriDaa
يُفَرِّضَا
de två (m) - subjunktiv
yufarriDaa
يُفَرِّضَا
de två (m) - jussiv
de två (f)
tufarriDaani
تُفَرِّضَانِ
de två (f) - nutid
farraDataa
فَرَّضَتَا
de två (f) - dåtid
tufarriDaa
تُفَرِّضَا
de två (f) - subjunktiv
tufarriDaa
تُفَرِّضَا
de två (f) - jussiv
Verb i dåtid böjs genom att slutet ändras.
Verb i nutid böjs genom att både början och slutet av ordet ändras.
Den vanligaste nutidsformen är imperfekt indikativ, den kallas jag bara nutid i tabellen ovan.
Subjunktiv (som även kallas imperfekt subjunkiv) används efter subjunktivpartiklarna att och kommer inte att.
Jussiv (som även kallas imperfekt jussiv) används bland annat efter partikeln lam för att negera dåtid.
Imperativ används vid uppmaningar.