Böjningsformer av verbet 'att resa sig'
nutid
dåtid
subjunktiv
jussiv
jag
'aquumu
أَقُومُ
jag - nutid
qumtu
قُمتُ
jag - dåtid
'aquma
أَقُمَ
jag - subjunktiv
'aqum
أَقُم
jag - jussiv
du (m)
taquumu
تَقُومُ
du (m) - nutid
qumta
قُمتَ
du (m) - dåtid
taquma
تَقُمَ
du (m) - subjunktiv
taqum
تَقُم
du (m) - jussiv
du (f)
taquumiina
تَقُومِينَ
du (f) - nutid
qumti
قُمتِ
du (f) - dåtid
taquumii
تَقُومِي
du (f) - subjunktiv
taquumii
تَقُومِي
du (f) - jussiv
han
yaquumu
يَقُومُ
han - nutid
qaama
قَامَ
han - dåtid
yaquma
يَقُمَ
han - subjunktiv
yaqum
يَقُم
han - jussiv
hon
taquumu
تَقُومُ
hon - nutid
qaamat
قَامَت
hon - dåtid
taquma
تَقُمَ
hon - subjunktiv
taqum
تَقُم
hon - jussiv
vi
naquumu
نَقُومُ
vi - nutid
qumnaa
قُمنَا
vi - dåtid
naquma
نَقُمَ
vi - subjunktiv
naqum
نَقُم
vi - jussiv
ni (m)
taquumuuna
تَقُومُونَ
ni (m) - nutid
qumtum
قُمتُم
ni (m) - dåtid
taquumuu
تَقُومُوا
ni (m) - subjunktiv
taquumuu
تَقُومُوا
ni (m) - jussiv
ni (f)
taqumna
تَقُمنَ
ni (f) - nutid
qumtunna
قُمتُنَّ
ni (f) - dåtid
taqumna
تَقُمنَ
ni (f) - subjunktiv
taqumna
تَقُمنَ
ni (f) - jussiv
de (m)
yaquumuuna
يَقُومُونَ
de (m) - nutid
qaamuu
قَامُوا
de (m) - dåtid
yaquumuu
يَقُومُوا
de (m) - subjunktiv
yaquumuu
يَقُومُوا
de (m) - jussiv
de (f)
yaqumna
يَقُمنَ
de (f) - nutid
qumna
قُمنَ
de (f) - dåtid
yaqumna
يَقُمنَ
de (f) - subjunktiv
yaqumna
يَقُمنَ
de (f) - jussiv
ni två
taquumaani
تَقُومَانِ
ni två - nutid
qumtumaa
قُمتُمَا
ni två - dåtid
taqumaa
تَقُمَا
ni två - subjunktiv
taqumaa
تَقُمَا
ni två - jussiv
de två (m)
yaquumaani
يَقُومَانِ
de två (m) - nutid
qumaa
قُمَا
de två (m) - dåtid
yaqumaa
يَقُمَا
de två (m) - subjunktiv
yaqumaa
يَقُمَا
de två (m) - jussiv
de två (f)
taquumaani
تَقُومَانِ
de två (f) - nutid
qumataa
قُمَتَا
de två (f) - dåtid
taqumaa
تَقُمَا
de två (f) - subjunktiv
taqumaa
تَقُمَا
de två (f) - jussiv
Imperativ
du (m)
qum
قُم
du (m) - imperativ
du (f)
quumii
قُومِي
du (f) - imperativ
du (dual)
quumaa
قُومَا
du (dual) - imperativ
ni (m)
quumuu
قُومُوا
ni (m) - imperativ
ni (f)
qumna
قُمنَ
ni (f) - imperativ
Verb i dåtid böjs genom att slutet ändras.
Verb i nutid böjs genom att både början och slutet av ordet ändras.
Den vanligaste nutidsformen är imperfekt indikativ, den kallas jag bara nutid i tabellen ovan.
Subjunktiv (som även kallas imperfekt subjunkiv) används efter subjunktivpartiklarna att och kommer inte att.
Jussiv (som även kallas imperfekt jussiv) används bland annat efter partikeln lam för att negera dåtid.
Imperativ används vid uppmaningar.